حزن ابراهیم (قرآن)در آیات قرآن به حزن حضرت ابراهیم علیه‌السلام اشاره شده است. ۱ - حزن از گرفتاری قوم لوطاندوه و تأثّر زياد ابراهیم علیه‌السلام، از گرفتارى قوم لوط به عذاب الهی: «فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْراهِيمَ الرَّوْعُ ... يُجادِلُنا فِي قَوْمِ لُوطٍ • إِنَّ إِبْراهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُنِيبٌ • يا إِبْراهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هذا إِنَّهُ قَدْ جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَ إِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ؛پس وقتی ترس ابراهیم زایل شد ... در باره قوم لوط با ما (به قصد شفاعت) چون و چرا می‌کرد؛ زیرا ابراهیم بردبار و نرمدل و بازگشت کننده (به سوی خدا) بود؛ ای ابراهیم از این (چون و چرا) روی برتاب که فرمان پروردگارت آمده و برای آنان عذابی که بی بازگشت است خواهد آمد.» «اواه» به کسی گفته می‌شود که زیاد آه می‌کشد و متاسف می‌شود.وصف ابراهیم علیه‌السلام به «اواه» پس از جمله «یجادلنا» می‌فهماند که تاسف ابراهیم علیه‌السلام به دلیل گرفتار شدن مردم بوده است. ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۴۹۹، برگرفته از مقاله «حزن ابراهیم علیه‌السلام». |